Τι θυμόνται οι άνθρωποι που γνώρισαν τον Τάκη Σινόπουλο
Νόντας Αργυρόπουλος:
"Ήταν 'μανιώδης' καπνιστής αν και γιατρός. Ήταν ένας από τους καλύτερους γιατρούς. Πριν καλά καλά τον φωνάξει κάποιος να πάει να τον εξετάσει, εκείνος είχε φτάσει ήδη στο σπίτι του. Ήταν και σπουδαίος ποιητής. Σχεδόν όλοι, όπως κι εγώ, πιστεύουν ότι εκτός από πολύ καλός γιατρός ήταν και ανθρωπιστής. Δηλαδή, όταν ήξερε ότι κάποιος τον οποίο εξέταζε είχε πολύ μεγάλη ανάγκη (οικονομική), όχι μόνο δεν του έπαιρνε χρήματα αλλά του άφηνε χρήματα κρυφά. Το ίδιο είχε κάνει σε μια γειτόνισσά μου που ήταν πολύ φτωχή. Της άφησε χρήματα κάτω από το μαξιλάρι την ώρα που την εξέταζε. Το πρώτο του σπίτι στον Περισσό ήταν στην οδό Αγίας Αναστασίας 7, ισόγειο, γωνία. Ύστερα από 18 χρόνια μετακόμισε στην τότε οδό Ναζλή 22, σημερινή οδό Τάκη Σινόπουλου 22."
Βιργινία Χοτζόγλου-Αργύρη:
"Η γνωριμία της
οικογένειάς μου με τον Τάκη Σινόπουλο χρονολογείται το 1959 με 1960. Ήταν
ο θεράπων γιατρός της μητέρας μου, Αμαλίας Χοτζόγλου. Ερχόταν δυο με τρεις
φορές το μήνα για να παρακολουθήσει την καρδιοπαθή μητέρα μου. Ήταν άνθρωπος
καλόκαρδος. Σε ανήμπορους και φτωχούς όχι μόνο δεν έπαιρνε χρήματα για να
τους κουράρει, αλλά έβαζε και κάτω από το προσκέφαλό τους χρήματα για να
αγοράσουν τ' απαραίτητα.
Μετά από κάνα-δυο χρόνια γίναμε και οικογενειακοί φίλοι. Ερχόταν τακτικά
και του κάναμε το τραπέζι. Του άρεσε ιδιαίτερα η μικρασιατική κουζίνα. Ήταν
ευχάριστος στην παρέα, άνθρωπος απλός. Οι περισσότεροι κάτοικοι του Περισσού
τον γνώριζαν σα γιατρό. Σε κάποια επίσκεψη μου στο σπίτι του, μου έδειξε
κάποιους ζωγραφικούς πίνακες. Η ιδιότητά του ως ποιητής και ζωγράφος δεν
ήταν γνωστή στον απλό κόσμο.
Ήταν παντρεμένος με την εξαιρετική γυναίκα, υπάλληλο του Ο.Τ.Ε. κατά πολλά
χρόνια μικρότερή του. Το όνομά της ήταν Μαρία. Συχνά μας μιλούσε για τα
δύσκολα παιδικά του χρόνια στον Πύργο Ηλείας. Έφυγε από το χωριό και ήρθε
στην Αθήνα όπου εργαζόταν και ταυτόχρονα δούλευε. Πήρε το πτυχίο της ιατρικής
με άριστα.
Το 1956 έσπασε η αποχέτευση του Νοσοκομείου "Αγία Όλγα". Τότε
η περιοχή υδρευόταν από ένα υδραγωγείο που βρισκόταν στο ύψωμα "Παλαιολόγου".
Το νερό μολύνθηκε από τα λύματα του νοσοκομείου και πολλοί κάτοικοι αρρώστησαν.
Ένας ανιψιός μου σε ηλικία 3 χρονών παρουσίασε υψηλό πυρετό. Τον πήγαν στον
παιδίατρο του οποίου η διάγνωση ήταν μια απλή ίωση. Όμως ο πυρετός δεν υποχωρούσε
και φώναξαν τον Σινόπουλο. Εξέτασε το λαιμό του παιδιού κι από την κλινική
εξέταση διέγνωσε διφθερίτιδα. Το παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παίδων
και μετά από τις απαραίτητες εξετάσεις επιβεβαιώθηκε η διάγνωση του Σινόπουλου.
Οι γιατροί του νοσοκομείου Παίδων συνεχάρησαν το Σινόπουλο, γιατί η διάγνωση
αυτής της αρρώστιας είναι δύσκολα να γίνει κλινικά.
Ο θάνατός του μας συγκλόνισε. Η γυναίκα του στενοχωρήθηκε τόσο πολύ, ώστε
την ώρα που τον κήδευαν έκοψε τα μακριά ξανθά μαλλιά της και τα έβαλε στον
τάφο. Μετά από ένα χρόνο πέθανε κι εκείνη.
Αυτόν τον άνθρωπο τον θυμάμαι πάντα με συγκίνηση και αγάπη."
